Σάββατο 21 Δεκεμβρίου 2013

Χριστουγεννιάτικη καρτ ποστάλ


Αγαπημένα μου φιλαράκια, 

πολύ θα ήθελα να βρισκόμανε υπό τη σκιά ενός κοκοφοίνικα και να σας έβαζα διάφορους γρίφους για το πού βρίσκομαι (Για πού το έβαλα; Για ξεσκονίστε την υδρόγειο σφαίρα... λίγο πιο πάνω, λίγο πιο αριστερά, λίγο πιο δεξιά και κάτω [...]) και να χασκογελάω που θα σας έσπαγα τα νεύρα και θα με σιχτιρίζατε, γιατί δεν θα το βρίσκατε με τίποτις (ε, τι θέλετε τώρα; αφού δεν θα ήταν διασκεδαστικό για μένα να το βρείτε με την πρώτη -κάπως θα έπρεπε να σκοτώσω την ώρα μου κι εγώ δα!), αλλά σας γράφω απ' το ταπεινό μου πατρικό.

Μη μου κακιώσετε, αλλά θα απέχω συνειδητά απ' την Μπλογκούπολη, καθότι θα είμαι πολύ απασχολημένη, αφού θα τρώω, θα τρώω... α, ναι!... και θα τρώω (Αριστέα κλείσε τα μάτια σου ή πάρε υπογλώσσιο: μελομακάρονα, ροξάκια, χιονούλες, μαρμελάδες μήλου με ρόδι και ποιος ξέρει τι άλλο ακόμα -με βλέπω να μου κόβουν πόδια και χέρια, απ' το ζάχαρο που θα μου κατσικωθεί. Κι άντε το πόδι τρώγεται, αλλά το χέρι; Πώς θα σας γράφω τις απείρου κάλλους ασυναρτησιο-κοτσάνες μου; Θα ποθάνω από μαρασμό.). Μετά, αν δεν μεταφερθώ εσπευσμένα στο νοσοκομείο με μπουκάλα οξυγόνου, απ' το σκάσιμο, θα τραβήξω και μια χειμερία νάρκη, παρκάροντας την κορμάρα μου την παράξενη κάτω από μια βελέντζα, και θα ξυπνήσω όταν ανοιξιάσει με το καλό. Εσείς, κορόιδα, μείνετε ξύπνια, να τουρτουρίζετε και ν' ανάβετε κερί στον άγιο Τουρτούρη (που λέει κι η Φιληνάδα μου)!

Ας σοβαρευτώ πχια...
Φιλαράκια μου, οι μέρες κυλάνε σα νερό και δεν θα ήθελα να φύγουν μπροστά από μια οθόνη. Το να ετοιμάσεις ένα κείμενο, να επισκεφτείς τα φιλαράκια σου και ν' αφήσεις το σχόλιό σου, απαιτεί χρόνο. Κι εγώ αυτό τον χρόνο θέλω να τον περάσω με τους δικούς μου. Να τα πούμε, να γελάσουμε... να τους χορτάσω! 

Οπότε αυτή η ανάρτηση αποτελεί ένα διάλειμμα. 
Θα τα ξαναπούμε σε κάνα δυο βδομαδούλες περίπου. 



Δεν σας ξέχασα, όμως. 
Το δώρο μου για εσάς είναι ήδη κάτω απ' το δέντρο και σας περιμένει. 
Ένα πακετάκι γεμάτο κι ελαφρύ. 
Έχει μέσα όνειρα, χαμόγελα, χαρές, επιτυχίες, ευχές για ό,τι έχει ανάγκη ο καθένας. 
Περάστε το από χέρι σε χέρι... Μη φοβηθείτε, είναι ανεξάντλητος!

  Xρόνια πολλά πασπαλισμένα με την γλύκα των ημερών. 
Χρόνια πολλά γεμάτα με την αισιοδοξία που φέρνει το μήνυμα της Θείας Γέννησης. 
Χρόνια γεμάτα δύναμη... στους δυστυχισμένους, στους πονεμένους, στους αρρώστους, στους τεθλιμμένους, στους αγωνιστές!.

Καλή Χρονιά σε όλους, απ' τα βάθη της καρδιάς.
Υγεία, Αγάπη, Ελπίδα κι Ενσυναίσθηση πάντα στην ζωή μας, 
με την ευχή να λιγωνόμαστε απ' την πολλή χαρουμενιά. 

***Κλικ***

au révoir


Σας αγαπώ!! (Λυσίππη, όχι Αλιφέρη)

Απολογισμός ζωής

Απ' το εκτυφλωτικό φως, που πήγαζε απ' το λευκό τούνελ, και διέλυε το πυκνό σκοτάδι που επικρατούσε, άρχισαν να ξεπροβάλλουν δύο αστραπόμορφοι με μακριά χρυσά μαλλιά. Απαράμιλλη ανέκφραστη ωραιότητα. Ωστόσο ξεχείλιζαν αγάπη, η αγαθότητά τους παρέλυε και μετάγγιζε ζεστασιά. Ήταν ο Προστάτης Άγγελος κι ο Άγγελος Υποδοχής, που ζύγωσαν κοντά στην ψυχή του κεκοιμημένου, κι έδιναν την δική τους υπερπροσπάθεια, να την προστατεύσουν και να την σώσουν απ' τα δαιμόνια.

Δαιμόνια που άλλαζαν συνεχώς την μορφή τους, και φοβέριζαν την ψυχή. Πότε άγριοι λύκοι, που έτειναν λυσσασμένα. Πότε σκύλοι, που το γαύγισμά τους ξεκούφαινε. Πότε δίμετροι, γεροδεμένοι μελαμψοί άντρες, που προσπαθούσαν να κάνουν την ψυχή να χάσει κάθε ελπίδα για την σωτηρία της. Αδυσώπητες κατηγόριες, ψευδείς κι αληθινές. Κατηγόριες που ακούγονταν με γνώριμες φωνές "Επιτέλους, γλιτώσαμε απ' αυτό το ανηλεές αφεντικό. Καμιά μακροθυμία και καλοσύνη. Μόνο εξεταστικά βλέμματα, ανικανοποίητες απαιτήσεις κι αλλεπάλληλες προσβολές, θαρρείς και ηδονιζόταν να μας ταπεινώνει." "Πολύ σπάταλος, ρε παιδί μου. Καμιά εγκράτεια πια. Άγγιζε τα όρια της επιδειξιομανίας η ασυδοσία του φορές φορές." "Αυτό που δεν τον χαρακτήριζε στα σίγουρα ήταν η πραότητα. Ακροβατούσε στο σχοινί της ευερεθιστότητας. Μπορούσε να γίνει εξαιρετικά σαρκαστικός, και να κινεί με περισσή επιδεξιότητα τους σπάγκους, μεταβάλλοντας τον οποιονδήποτε σε μαριονέτα, οδηγώντας τον στην πλήρη αποστροφή και βγάζοντάς τον εκτός εαυτού." [...]

Μία στάλα δάκρυ λαμπύριζε στην κόχη του ματιού της ψυχής. Όχι επειδή την βάραιναν με ανυπόστατες δηλώσεις, μα επειδή ήξερε ότι -πολλά απ' αυτά- ήταν η πάσα αλήθεια.

 Ανυπολόγιστο το βάρος που απίθωνε στο ζύγι, αγνοώντας κώδωνες και προειδοποιήσεις. Μα τώρα ήταν αργά για αλάφρωμα της ζυγαριάς κι εξιλέωση μετά επανορθώσεων. Κι αυτό το γνώριζε καλά, και γι' αυτό... οδυρόταν.



Αυτή ήταν η συμμετοχή μου στο 4ο (2ου κύκλου) παιχνίδι των λέξεων. Μια ιδέα της Φλώρας μας, που αυτή τη φορά φιλοξενήθηκε απ' την Αριστέα μας. Αριστέα μου, μπράβο και πάλι για την άψογη φιλοξενία κι οργάνωσή σου, και για την προσφορά σου να φιλοξενήσεις το παιχνίδι και να ξεκουράσεις την Φλώρα. Μπράβο και στον Ανταίο, που με τις λέξεις που επέλεξε έθεσε ψηλά τον πήχη. Μπράβο και σε όσους ξεπέρασαν το αρχικό σοκ (:P) και μας έδωσαν τόσο όμορφες ιστορίες.

Κυριακή 15 Δεκεμβρίου 2013

Στα βήματα του τανγκό



Χέρια σφιχτοπλεγμένα και κορμιά που έρχονται κοντά, ηλεκτρισμένα, αφιονισμένα και μεθυσμένα απ' την μουσική. Βλέμματα μπλεγμένα, που πότε προκαλούν κι απειλούν, και πότε κάνουν πίσω κι επιστρέφουν με περισσότερη ένταση. Κορμιά ενωμένα, που στροβιλίζονται σε μία έκρηξη ξέφρενου πάθους και δύναμης.

Τα βήματά σου γρήγορα, κοφτά, δυναμικά, ευέλικτα με άψογα σταματήματα. Να είναι γρήγορα κι αποφασιστικά, προς τα εμπρός, στην αγάπη και την ευτυχία. Πλαγιαστά, σα να βγάζουν γλώσσα, στη λύπη, και να συνεχίζουν προς την κορύφωση της υπομονής και του θάρρους, όχι της λιποψυχίας.



Για το Μιραντάκι, που έχει σήμερα τα γενέθλιά του. :)

Παρασκευή 13 Δεκεμβρίου 2013

Θυμάσαι;

Θυμάσαι;

Σ' ένα κοχύλι συναντηθήκαμε.
Το κάναμε βάρκα και γυρίσαμε όλο τον ωκεανό.
Και καντάδα μας... το τραγούδι των κοραλλιών.
Θυμάσαι;

Μου βαστούσες την χούφτα και χανόμασταν στους γαλαξίες.
Μου έδειχνες έναν έναν τους πλανήτες.
Να η Αφροδίτη, να ο Πλούτωνας. Να κι ο Δίας.
Θυμάσαι;

Γινόσουν φάρος για να μην χαθώ στο έρεβος.
Γινόσουν βροντή για να με ξυπνάς απ' τον παρατεταμένο ύπνο.
Με έλουζες με όλα τ' αστέρια τ' ουρανού, για να λάμπω, όταν ήμουν σκυθρωπή.
Θυμάσαι;

Πάντα προλάβαινες ν' αγκαλιάσεις την σκιά μου πριν εξαφανιστεί.
Και την έντυνες με το βαθύ κόκκινο των κλειστών πετάλων ενός τριαντάφυλλου.
Τότε η επιθυμία γινόταν κανίβαλος και μας κυρίευε αχόρταγα.
Θυμάσαι;

Με ξυπνούσες με λόγια που ακούγονταν σα προσευχή.
Κι οι λαλιές μας μεταμορφώνονταν σε τραγούδι αηδονιού.
Τότε ανοίγαμε φτερούγες και πετούσαμε στον δικό μας κόσμο, έναν κόσμο αυστηρά για δύο.
Θυμάσαι;

Κι όταν κοιμόσουν φρόντιζα τα όνειρά σου, τα έκανα γλυκά.
Εξομολογούμενη τα όσα ένιωθα με την πιο κελαρυστή κι αέρινη φωνή μου.
"Ένα αστέρι χάραξε κάποτε ένα νοητό μονοπάτι κι, επιτέλους, με οδήγησε στην δική μου Βηθλεέμ".
Θυμάσαι;

Πες μου, θυμάσαι;



--> ♪ ♫ ♩ ♬<--


Αυτή ήταν η δική μου συμμετοχούλα για το Συμπόσιο Ποίησης, που ήταν ιδέα του αριστακίου. Αριστέα μου, μπράβο για την όμορφη και πρωτότυπη ιδέα. Και σ' ευχαριστούμε για την άψογη οργάνωση & διεκπεραίωση και που μας έδωσες την ευκαιρία να πιούμε και να μεθύσουμε από ποίηση, μέσα από τις ομορφιές που μαζεύτηκαν. 

2019: Το «Θυμάσαι;» συμμετέχει και στην Ερωτική Υμνωδία

Σάββατο 7 Δεκεμβρίου 2013

«Because who is perfect?»

Έφτιαξαν κούκλες για βιτρίνες μαγαζιών στα πρότυπα ανθρώπων με αναπηρία.
Θέλησαν έτσι να δείξουν πως το τέλειο είναι υπερτιμημένο, σχετικό και ποτέ αληθινό!!!

Η Pro Infirmis, είναι μια οργάνωση από την Ελβετία που βοηθά και στηρίζει ανθρώπους με αναπηρία.
Οι υπεύθυνοί της θέλησαν να περάσουν ένα μήνυμα, ώστε να σταματήσει η προκατάληψη και ο ρατσισμός προς τους ανθρώπους με ειδικές ανάγκες. Να δείξουν πως το τέλειο δεν υπάρχει, και πως ο καθένας θα πρέπει να αγκαλιάζει την ιδιαιτερότητά του.
Έφτιαξαν λοιπόν μια σειρά από μανεκέν για βιτρίνες καταστημάτων στα πρότυπα ανθρώπων με αναπηρίες, για να καταρρίψουν την εικόνα του τέλειου, που ούτως ή αλλιώς δεν είναι ποτέ αληθινή.

Άλλωστε, ποιος είναι τέλειος;;


"People are people. Treat them as people." όπως λέει κάποιος στα σχόλια του βίντεο.

Έφτιαξαν κούκλες για βιτρίνες μαγαζιών στα πρότυπα ανθρώπων με αναπηρία (video)

Θέλησαν έτσι να δείξουν πως το τέλειο είναι υπερτιμημένο, σχετικό και ποτέ αληθινό

Η Pro Infirmis, είναι μια οργάνωση από την Ελβετία που βοηθά και στηρίζει ανθρώπους με αναπηρία.
Οι υπεύθυνοι της θέλησαν να περάσουν ένα μήνυμα ώστε να σταματήσει η προκατάληψη και ο ρατσισμός προς τους ανθρώπους με ειδικές ανάγκες. Να δείξουν πως το τέλειο δεν υπάρχει και πως ο καθένας θα πρέπει να αγκαλιάζει την ιδιαιτερότητα του.
Έφτιαξαν λοιπόν μια σειρά από μανεκέν για βιτρίνες καταστημάτων στα πρότυπα ανθρώπων με αναπηρίες για να καταρρίψουν την εικόνα του τέλειου που ούτως ή αλλιώς δεν είναι ποτέ αληθινή. - See more at: http://www.sigmalive.com/news/international/81108#sthash.N9CAsojA.dpuf
Έφτιαξαν κούκλες για βιτρίνες μαγαζιών στα πρότυπα ανθρώπων με αναπηρία (video)

Θέλησαν έτσι να δείξουν πως το τέλειο είναι υπερτιμημένο, σχετικό και ποτέ αληθινό

Η Pro Infirmis, είναι μια οργάνωση από την Ελβετία που βοηθά και στηρίζει ανθρώπους με αναπηρία.
Οι υπεύθυνοι της θέλησαν να περάσουν ένα μήνυμα ώστε να σταματήσει η προκατάληψη και ο ρατσισμός προς τους ανθρώπους με ειδικές ανάγκες. Να δείξουν πως το τέλειο δεν υπάρχει και πως ο καθένας θα πρέπει να αγκαλιάζει την ιδιαιτερότητα του.
Έφτιαξαν λοιπόν μια σειρά από μανεκέν για βιτρίνες καταστημάτων στα πρότυπα ανθρώπων με αναπηρίες για να καταρρίψουν την εικόνα του τέλειου που ούτως ή αλλιώς δεν είναι ποτέ αληθινή. - See more at: http://www.sigmalive.com/news/international/81108#sthash.N9CAsojA.dpuf
Έφτιαξαν κούκλες για βιτρίνες μαγαζιών στα πρότυπα ανθρώπων με αναπηρία (video)

Θέλησαν έτσι να δείξουν πως το τέλειο είναι υπερτιμημένο, σχετικό και ποτέ αληθινό

Η Pro Infirmis, είναι μια οργάνωση από την Ελβετία που βοηθά και στηρίζει ανθρώπους με αναπηρία.
Οι υπεύθυνοι της θέλησαν να περάσουν ένα μήνυμα ώστε να σταματήσει η προκατάληψη και ο ρατσισμός προς τους ανθρώπους με ειδικές ανάγκες. Να δείξουν πως το τέλειο δεν υπάρχει και πως ο καθένας θα πρέπει να αγκαλιάζει την ιδιαιτερότητα του.
Έφτιαξαν λοιπόν μια σειρά από μανεκέν για βιτρίνες καταστημάτων στα πρότυπα ανθρώπων με αναπηρίες για να καταρρίψουν την εικόνα του τέλειου που ούτως ή αλλιώς δεν είναι ποτέ αληθινή. - See more at: http://www.sigmalive.com/news/international/81108#sthash.N9CAsojA.dpuf
Έφτιαξαν κούκλες για βιτρίνες μαγαζιών στα πρότυπα ανθρώπων με αναπηρία (video)

Θέλησαν έτσι να δείξουν πως το τέλειο είναι υπερτιμημένο, σχετικό και ποτέ αληθινό

Η Pro Infirmis, είναι μια οργάνωση από την Ελβετία που βοηθά και στηρίζει ανθρώπους με αναπηρία.
Οι υπεύθυνοι της θέλησαν να περάσουν ένα μήνυμα ώστε να σταματήσει η προκατάληψη και ο ρατσισμός προς τους ανθρώπους με ειδικές ανάγκες. Να δείξουν πως το τέλειο δεν υπάρχει και πως ο καθένας θα πρέπει να αγκαλιάζει την ιδιαιτερότητα του.
Έφτιαξαν λοιπόν μια σειρά από μανεκέν για βιτρίνες καταστημάτων στα πρότυπα ανθρώπων με αναπηρίες για να καταρρίψουν την εικόνα του τέλειου που ούτως ή αλλιώς δεν είναι ποτέ αληθινή. - See more at: http://www.sigmalive.com/news/international/81108#sthash.N9CAsojA.dpuf
Έφτιαξαν κούκλες για βιτρίνες μαγαζιών στα πρότυπα ανθρώπων με αναπηρία (video)

Θέλησαν έτσι να δείξουν πως το τέλειο είναι υπερτιμημένο, σχετικό και ποτέ αληθινό

Η Pro Infirmis, είναι μια οργάνωση από την Ελβετία που βοηθά και στηρίζει ανθρώπους με αναπηρία.
Οι υπεύθυνοι της θέλησαν να περάσουν ένα μήνυμα ώστε να σταματήσει η προκατάληψη και ο ρατσισμός προς τους ανθρώπους με ειδικές ανάγκες. Να δείξουν πως το τέλειο δεν υπάρχει και πως ο καθένας θα πρέπει να αγκαλιάζει την ιδιαιτερότητα του.
Έφτιαξαν λοιπόν μια σειρά από μανεκέν για βιτρίνες καταστημάτων στα πρότυπα ανθρώπων με αναπηρίες για να καταρρίψουν την εικόνα του τέλειου που ούτως ή αλλιώς δεν είναι ποτέ αληθινή. - See more at: http://www.sigmalive.com/news/international/81108#sthash.N9CAsojA.dpuf

Δευτέρα 2 Δεκεμβρίου 2013

Christmas Award

Κι εκεί που ήπρεπε να πάρω τα σύνεργα της καλής νοικοκυράς, της δούλας και κυράς, και ν' αρχινήσω να συγυρίζω 'δω μέσα, καθότι πολλή σκόνη, βρε πουλάκι μου, κι άσε που θα ξετρούπωνα και καμιά αράχνη ή νυχτερίδα -έτσι όπως το 'χω παραμελήσει το έρμο το blog-... και θα το πάθαινα το εγκεφαλικό... σκάει το μάννα εξ ουρανού κι αγαλλιάζει η ψυχούλα μου.

Το αγαπημένο Κατερινάκι κι η νέα μου φίλη Νικολέτα μού χάρισαν το Christmas Award. Σας ευχαριστώ αμφότερες που με σκεφτήκατε. :))



Christmas mood, οπότενες λέω "Λυσίππη, θα ντυθείς αναλόγως, και δεν δέχομαι κουβέντα. Άντε γιατί α!". Το 'βαλα το τσίλικο γιορτινιάρικο σκουφάκι, σιχτίρισα και λίγο... μα να μην κάθεται σε μια κατηραμένη θέση αυτό το χνουδωτό ασπρουλιάρικο μπαλάκι; Τι δεξά το έκαμα, τι αριστερά το έκαμα, τίποτα αυτό. Στη μέση θρονιάστηκε, και μου κρύβει τα μάτια τα πλάνα κι αεροπλάνα. 

Επειδή ήδη ο καφές έχει φτάκει στη μέση, έχει ενεργήσει για τα καλά και το νιαουριτό μου θα είναι συνεχόμενο κι ανηλεές, θα δείξω κατανόηση και θα σταματήσω εδώ και θα μπω στο ψητό (όχι, δεν θα φέρω γουρ'νόπουλο).


Οι τέσσερες ερωτήσεις 

Η πιο όμορφη Χριστουγεννιάτικη ανάμνηση
Αγαπημένο ξένο Χριστουγεννιάτικο τραγούδι
Αγαπημένο ελληνικό Χριστουγεννιάτικο τραγούδι
Το δώρο που θα ήθελα για τα φετινά Χριστούγεννα

Και...

Κάνε μια ευχή για το 2014
Δώσε το βραβείο σε 6 blogs που παρακολουθείς


Η πιο όμορφη Χριστουγεννιάτικη ανάμνηση

Ε, αναντίρρητα οι παιδικές. Τότε που ήταν όλα πιο αθώα, η ψυχή σου ανοιχτή στην ομορφιά... συγκινούμενη από καθετί. Όλα όμορφες αναμνήσεις γινόντουσαν με τον άκρατο ενθουσιασμό. Σαν μεγαλύτερη δεν έχω να θυμάμαι πολλά που να μάχονται για την "πιο όμορφη ανάμνηση", παρά ένα στιγμιότυπο. Ήταν πριν δύο χρόνια, τότε που περιμέναμε να αλλάξει ο χρόνος. Φιλοξενούσαμε την μαμά της μαμάς μου, που μας είχε κάνει μπάχαλο. Ή με τα νεύρα ξεσηκωμένα θα ήσουν ή με την διάθεση να σέρνεται, και να φοβάσαι να περπατήσεις μη τυχόν και την τσαλαπατήσεις. Το λοιπόν, είχαμε μαζευτεί στην κουζίνα. Συζητούσαμε κι ακούγαμε λαϊκά και ζεϊμπέκικα μέχρι να έρθει η ώρα να αλλάξει ο χρόνος. Τότε άξαφνα, για να ξεφύγουμε και να ζωντανέψουμε λιγάκι, σηκώνεται η μαμά μου κι αρχίζει να χορεύει ζεϊμπέκικο. Πότε κανονικά και πότε του έδινε κωμική χροιά. Το τι γέλιο και τι κέφι είχα κάνει εκείνο το βράδυ δεν λέγεται. Θα έχω να το θυμάμαι για πολύυυυ καιρό. 


 Αγαπημένο ξένο Χριστουγεννιάτικο τραγούδι

Το White Christmas από Sinatra. Επίσης, μ' αρέσουν πολύ το Last Christmas και το Feliz Navidad, που είναι άρρηκτα συνδεδεμένα με πολύ όμορφες παιδικές αναμνήσεις. 


 Αγαπημένο ελληνικό Χριστουγεννιάτικο τραγούδι

Ο μικρός τυμπανιστής, με διαφορά -και σε ξένο στίχο. Κάθε φορά που το ακούω με συγκινεί και μου δημιουργεί πολύ όμορφα συναισθήματα. Δεν θα παραλείψω να αναφέρω και τα Χριστούγεννα της Βανδή, που μαζί με το Last Christmas παίζανε λούπα κάθε χρόνο. Κοπανιέμαι και ξελαρυγγιάζομαι να το τραγουδάω. :P


 Το δώρο που θα ήθελα για τα φετινά Χριστούγεννα

Χμ. Τι δώρο θέλω να μου δώσουν; Η αλήθεια είναι πως δεν είμαι πολύ των δώρων -στο να παίρνω, γιατί στο να δίνω πετάω την σκούφια μου. Όχι πως δεν μ' ευχαριστούν, δεν με συγκινούν και δεν το εκτιμάω. Αντιθέτως μάλιστα, αλλά δεν παύουν να είναι δευτερεύοντα για μένα. Το καλύτερο δώρο για μένα είναι το "ειλικρινές μαζί". Η αγάπη και το νοιάξιμο. Τα υλικά τα παίρνεις και μόνος σου, ενώ αυτά δεν τα πουλάνε πουθενά -γι' αυτό κι έχουν τόση μεγάλη αξία όταν τα βρίσκεις. 


Κάνε μια ευχή για το 2014 

Σε προσωπικό επίπεδο: Υγεία πάνω απ' όλα, και λίγη τύχη -σε κάποια πράγματα-, μπας και ξεκολλήσουμε και δούμε καμιά άσπρη μέρα 

Για την κοινωνία φώτιση κι ευαισθητοποίηση/μαλάκωμα, τίποτε άλλο.  


Ωραιοζήλημπισκοτάκι, δελφινάκι, Κική, κουμπαρόνι, Στιγμούλα... αν θέλετε μπορείτε να το συνεχίσετε. :))