Πέμπτη 3 Απριλίου 2014

Ιστορίες του Καφενέ: Το σημάδι της Γλαύκας

Χωρίς χρώμα

Το λιγοστό φως, που έρχονταν απ' τις σκορπισμένες κολόνες, ήταν αδύναμο και παραδινόταν στο πυκνό σκοτάδι που ήταν απλωμένο. Το έπνιγε με την περίκλειση και το κατάπινε αχόρταγα.

Επικρατούσε νεκρική σιγή. Ο μόνος θόρυβος που ακουγόταν, ήταν η πέτρα του τσακμακιού, που άναβε το τσιγάρο της, και τα ανατριχιαστικά κρωξίματα των νυκτόβιων πουλιών που είχαν μαζευτεί στα γύρω δέντρα, θαρρείς και προσπαθούσαν να υπερκεράσουν την μαυρίλα της ψυχής της.

 -"Επιτέλους, και μια νύχτα με ξαστεριά, ε;" την έβγαλε απ' τις ερεβώδεις σκέψεις της μια τραχιά χαμηλόφωνη φωνή, με ξενική προφορά, σαν ψίθυρος, που ακούστηκε από πίσω της. "Να καθίσω;" συνέχισε κι έκατσε ανακούρκουδα κοντά της, πριν πάρει καν απάντηση, κοιτάζοντας το γεμάτο φεγγάρι.

  -"Κι άλλος μοναχικός ονειροπόλος; Και νόμιζα πως κατείχα τα πρωτεία."  ανταπάντησε αστειευόμενη, τείνοντας την ταμπακιέρα της μπροστά του.

 -"Μοναχικός περιπατητής του ονείρου. Βλέπεις, δεν βρίσκεις εύκολα ικανό συνοδοιπόρο, με κοινό βάδην, στα ταξίδια που επιθυμείς να κάνεις, οπότε αναγκάζεσαι να πορεύεσαι μοναχικά, εφόσον αποφασίσεις να απαρνηθείς την μετριότητα που προσφέρει η ευκολία." της είπε κοιτώντας την στα μάτια, ρουφώντας τον στυφό καπνό.

-"Δεν έχεις κι άδικο! Λίγες είναι οι φορές που οι φωνές, που μας περιβάλλουν, λειτουργούν σαν άλλες Σειρήνες, βγάζοντάς μας απ' την χαραγμένη μας πορεία, και καταλήγουμε άδεια κοχύλια;" του είπε με στόμφο.

-"Ξέρεις όμως, σε οποιαδήποτε περίπτωση, αυτός που έχει τον τελευταίο λόγο είναι ο χρόνος. Μόνο αυτός μπορεί να πει με σιγουριά αν έπραξες σωστά ή λανθασμένα." είπε γέρνοντας προς το μέρος της και φιλώντας την απαλά στα χείλη.

Άρχισαν να γδύνονται με αργές κινήσεις, και μυστικιστικός τους λόγος οι αλλεπάλληλοι αναστεναγμοί. Δύο πυρακτωμένες φιγούρες, που ξεκινούσαν το ταξίδι τους στο διάπυρο, κοντραρίζοντας την λάμψη των πυγολαμπίδων, που είχαν μαζευτεί στις κολόνες, γοητευμένες απ' το φως που ξεχύνονταν απ' αυτές.

Η τελευταία της κραυγή ενώθηκε με τα τσιριχτά κρωξίματα των πουλιών, που είχαν ανοίξει τις φτερούγες τους και τις χτυπούσαν μανιασμένα, προξενόντας της ανατριχίλα.

Καθώς κοίταξε δίπλα της, αντιλήφτηκε πως ο άνδρας είχε εξαφανιστεί. Ήταν σαν να μην είχε υπάρξει ποτέ. Λες και ήταν αποκύημα της φαντασίας της. Το μόνο που είχε απομείνει ήταν ένα κόκκινο σημάδι στο στήθος της, σε σχήμα κουκουβάγιας, για να της θυμίζει πως αυτή η αλλοπρόσαλλη βραδιά είχε όντως γραφεί στις σελίδες τής ζωής της.

Ντύθηκε με γρήγορες κι αποφασιστικές κινήσεις, και πήρε τον δρόμο του γυρισμού ξεψυχισμένα.



 Το ξύπνημα

Ότι είχε ξημερώσει. Την ξύπνησαν οι ηλιαχτίδες που παιχνίδιζαν στα βλέφαρά της.

Ντύθηκε και ξεχύθηκε στους δρόμους της Αρκαδίας, καθώς δεν είχε προλάβει να δει ούτε ένα απειροστό κομμάτι της, μιας κι είχε φτάσει μόλις χθες.

Η Ειμαρμένη αναντίρρητα είναι είρων και φιλοπαίγμων. Για να ξεκαρδιστεί με την αγανάκτηση και την κατάντια μας, σχεδόν πάντα μας επιφυλλάσσει το αντίθετο απ' αυτό που προσδοκούμε. Κι όταν αποζητάς με κάθε τίμημα τον αποχρωματισμό και πέφτεις οικειοθελώς στην κινούμενη άμμο του χαμερπούς αυτοοικτιρμού, κανακεύοντας την θλίψη σου, όπως η Σεσίλια, τότε αυτή σου προσφέρει δωρεάν την ομορφιά. Σα να πέφτουν ουρανοκατέβατα στην αγκαλιά σου τα χρυσά μήλα των Εσπερίδων, κι εσύ να νιώθεις ανήμπορος και μουδιασμένος, μη μπορώντας να απλώσεις καν τα χέρια σου. Κι όλη αυτή η αντίθεση να σε τυφλώνει. Να καταλήγεις αναπόδραστα να σκέφτεσαι και να σε εξισώνεις με τον Μίδα, στην πιο μίζερη εκδοχή του, δίνοντας ήδη στην πεισιθάνατη διάθεσή σου τη χαριστική βολή. Άπαντα να γίνονται θρύψαλα κι αποκαΐδια, συνθέτοντας την πιο μαύρη βίβλο της ζωής σου, με το δικό σου αναγνωριστικό ως υπογραφή.

Αυτός ήταν ο κατάμαυρος χείμαρρος που έβγαινε από μέσα της, ενόσω είχε καθίσει σε έναν γραφικό καφενέ και την βομβάρδιζε η ομορφιά του παλαιού και της φύσης, που λειτουργούσαν σαν αόρατος διακοσμητικός φιόγκος, ο οποίος διακόπηκε απότομα, όταν στ' αφτιά της ήχησαν οι στίχοι απ' το αγαπημένο της τραγούδι, στο καφέ του χαμένου χρόνου, που έβγαιναν απ' τα χείλη ενός γοητευτικότατου γκριζαρισμένου κυρίου που καθόταν λίγο πιο πέρα. Σαν μέλι στάλαξαν στην ψυχή της οι στίχοι, που λειτούργησαν υπενθυμιστικά. Και την συνεπήρε ακόμα πιο πολύ, όταν μπήκε στο γαλλικό κομμάτι του τραγουδιού. Το χρώμα της φωνής του ήσαν τρομερά ευάκουστο, έχοντας κάτι το σχεδόν... πλανερό, που την καθήλωσε και την έκανε να φαντασιωθεί πως βρισκόταν στο Cafe de Flore.

Τον παρατηρούσε με διακριτικό τρόπο. Την είχε ιντριγκάρει η κομψότητα που ανέδυε η παρουσία του, θαρρείς και ήταν κανένας ευγενής, βγαλμένος από κάποια ταινία εποχής, κουμπώνοντας υπέροχα με το ανεξερεύνητο που χάριζαν τα μαύρα του γυαλιά. Λουσμένος στο φως της λιακάδας. Μια υπέροχα γαλήνια φιγούρα, που ήθελες λύρα να την τραγουδήσεις.

Τίποτε δεν της φαινόταν πια άχρωμο και δυσβάσταχτο. Έπαψε να ασφυκτιά στη νοητή της παγίδα, είχε ελευθερωθεί. Το κινούμενο σάβανο, που το είχε τυλιχτεί σαν φουλάρι, άρχισε να ξετυλίγεται.

-"Με συγχωρείτε! Μπορώ να καθίσω στο τραπέζι σας;" πρόφερε τις λέξεις με αβρότητα και πυγμή.

Αποτόλμησε μιαν ανεπαίσθητη κλίση προς αυτήν, κάνοντάς της νεύμα να καθίσει.

"Ζητώ συγνώμη που σας ενοχλώ, αλλά, να, δεν ξέρω, κάτι με τράβηξε σε εσάς και θα ήθελα να σας γνωρίσω καλύτερα." του είπε αμήχανα, με τα αισθήματά της κουβάρι κι αναστατωμένα.

Τότε ήχησε το πιο δυνατό και σαγηνευτικό γέλιο.

-"Τι να πω εγώ τώρα; Σας ευχαριστώ πολύ για την γενναιοδωρία και την καλοσύνη τού λόγου σας." αποκρίθηκε ντροπαλά, παίζοντας νευρικά με το στυλό του. "Αλέξανδρος!" πρόσθεσε βιαστικά. 

-"Σεσίλια!" η απάντησή της γεμάτη αυτοπεποίθηση.

 Η συζήτηση, όσο περνούσε η ώρα, γινόταν ολοένα πιο αβίαστη. Κι η κατάσταση; Όλο και πιο ονειρική, με οράματα λαγνείας κι αιώνιας ευτυχίας, στο φόντο ενός βαθιά ερωτικού παραληρήματος.

Τα χέρια τους έσμιξαν με άκρατη τρυφερότητα, λες και γνωρίζονταν από πάντα κι είχαν μια ιδιαίτερη σχέση μεταξύ τους.

"Πάμε;" λένε κι οι δυο ταυτόχρονα και ξεσπούν σε γέλια.

"Μπορείς να με βοηθήσεις;" ψελλίζει εκείνος, έχοντας ανοίξει το στυλό του, που έχει μακρύνει τώρα κι έχει πάρει τις διαστάσεις ενός μπαστουνιού.

Αυτή τον πιάνει απ' το μπράτσο, αισθανόμενη να καίει το σημάδι στο στήθος της. Φέρνει τα λόγια τού άγνωστου άντρα στο μυαλό της "Βλέπεις, δεν βρίσκεις εύκολα ικανό συνοδοιπόρο, με κοινό βάδην, στα ταξίδια που επιθυμείς να κάνεις."

Μειδιάζει, νιώθοντας να ρέει μέσα της η ευφροσύνη.
Τα μάτια της έβλεπαν τώρα πια, κι έβλεπαν καθαρά.

 Η συμμετοχή μου στις Ιστορίες του Καφενέ.

45 σχόλια:

  1. Η ιστορία σου είναι απ' αυτές που κάθονται οι θαμώνες και ακούν με περίσσια προσοχή.
    Σαν να ήμουν κι εγώ μαζί τους...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μεγάλη χαρά και ικανοποίηση μου δίνεις, Φλώρα μου. Πολύ χαίρομαι που μπόρεσα να το καταφέρω αυτό.

      Σ' ευχαριστώ θερμά!!!

      Διαγραφή
  2. Πάω να σε προσθέσω στη ήδη δημοσιευμένες αλλά θα έρθω αύριο μικρό μου πόνι! Ακόμα τρέχω μ ε το Συμπόσιο !
    Μάκια πολλά! ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πες μου ότι είναι απόσπασμα από το μελλοντικό βιβλίο σου;
      Αριστοτεχνικά όλα πλεγμένα... σαν ταινία μυστηρίου και πάθους! Πολύ πάθους!
      Μάκαι πολλά μικρό αγαπησιάρικο πόνι μου ♥

      Διαγραφή
    2. Χαχαχα!! Να 'σαι καλά, ομορφιά μου!! :)

      Το πρώτο μισό σου αφιερώνεται κατά κάποιον τρόπο, μιας και είναι το ξεκίνημα της και καλά αστυνομικής ιστορίας που ΘΑ τελείωνα και θα έστελνα στον διαγωνισμό που μου είχες πει. Ε, δεν τελείωσε ποτέ της. Απ' τα Χριστούγεννα ήταν στον δίσκο και περίμενε να συνεχιστεί. Πολύ χάρηκα που αυτή ήταν η αφορμή για να πάρει τον δρόμο της η τσούπρα.

      Διαγραφή
  3. Καταπληκτική τόαο περιγραφική μου έφτιαξες καταπληκτικές εικόνες!
    Καλέ νόμιζα ότι ήμουν εκεί!
    Πολλά φιλιά μπράβο!
    Την καλημέρα μου!
    Αντε θα καταπλήξουμε πάλι τα πλήθη!
    Χαχα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Θα τα καταπλήξουμε, δεν λες τίποτα. χαχαχα
      Να 'σαι καλά, Έλενά μου. Σ' ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια.

      -Καλώς βρεθήκαμε! :)

      Διαγραφή
  4. Κοπελιτσα μου τι υπεροχη ιστορια μας χαρισες;
    Και η γραφη σου μοναδικη!
    Να εισαι καλα αγαπη μου!
    Φιλακια πολλα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Μαγική η ιστορία σου, μαγευτική η γραφή σου, με συνεπήρε και μου άφησε μία αίσθηση ονείρου και γλυκύτητας.....Σ΄ευχαριστώ !!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ένα ταπεινό αντίδωρο για τις φορές που με έχεις συνεπάρει κι εσύ, Κλαυδία μου. Και δεν ήταν και λίγες.

      Εγώ σ' ευχαριστώ, για τα όμορφα λόγια που μου χάρισες.
      Να είσαι καλά!!!

      Διαγραφή
  6. Πωπω! Μαγικο! Πανεμρφο! Τα εδεσες ολα υπεροχα! Μπραβο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Τι να πεις και τι να σχολιάσεις σε ένα αναδυόμενο αστέρι!!
    Χωρίς υπερβολές γράφεις σαν μία έμπειρη γυναίκα μεγάλης ηλικίας, αυτό δεν είναι απλά ταλέντο αλλά μία καλλιεργημένη φύση! Μπράβο σου Λυσιππάκι μας!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μπιζουδάκι αυτό το σχόλιο, κι εγώ ανήμπορη να σου εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου με λόγια, καταπληκτικό μου πλάσμα.

      Σ' ευχαριστώ μέσα απ' την καρδιά μου!!

      Διαγραφή
  8. πολύ όμορφη και μυστήρια ιστορία!
    δώσε στίγμα του συγκεκριμένου καφενέ,έφυγα ήδη! χαχαχαχα
    καλό Σαββατοκύριακο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Θα τα μαρτυρήσω όλα, αλλά να πάρω πρώτα τον καφετζή, για να κανονίσουμε τα ποσοστά μου. χαχαχα

      Σ' ευχαριστώ πολύ, Νάσια μου. Καλό σαβ/κο και για σένα.

      Διαγραφή
  9. Αυτές οι ιστορίες που διαβάζω και γράφονται για τον καφενέ, θα αφήσουν ιστορία! Δηλώνω μαγεμένη, Λυσίππη μου!! :))
    Να περάσεις ένα όμορφο Σαββατοκύριακο!
    Φιλάκια πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κι εγώ δηλώνω χαμογελαστή με το γλυκό σου σχόλιο, Παλομίτσα μου.
      Σε φιλώ πολύ, ομορφιά μου!!

      Διαγραφή
  10. https://www.youtube.com/watch?v=a5_QV97eYqM

    Με κράτησες όμηρο για όση ώρα σε διάβαζα απίστευτο κουμπαρόνι... Η πένα σου είναι πολύ ταξιδιάρικη... Το αστείο είναι ότι εδώ και 2-3 μέρες μου έχει κολλήσει η λέξη.."ανακούρκουδα"...αχαχα!...και ήρθα και τη βρήκα εδώ γραμμένη! Πόσα φιλιά να σου στείλω πια;; !! Είσαι γεννημένη για να πλάθεις μύθους!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τώρα που συνειρμάρεις εσύ τραγουδιστά, εγώ συνειρμάρω "ζυθουδιστά" με τον μύθο. Γεια μας, ορέ λατρευτό μου κουμπαρόνι. (Θα την πιούμε ανακούρκουδα;; χαχαχα)

      Πολλά φιλιά, με σφιχτή αγκαλιά. Και σ' ευχαριστώ πολύ!!!!! :)

      Διαγραφή
  11. Απαντήσεις
    1. Τιμή μου και μεγάλη μου χαρά, Μαρία μου.
      Σ' ευχαριστώ πολύ!!!!

      Διαγραφή
  12. Με συνεπήρε κι έμεινα εκεί σε ένα διπλανό τραπέζι να τους βλέπω να απομακρύνονται...χίλια μπράβο!!
    Φιλιά πολλά και καλό Σαββατοκύριακο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η τέρψη του αναγνώστη, είναι η μεγαλύτερη ικανοποίηση για τον γραφιά. Χαίρομαι πολύ που την ευχαριστήθηκες, Μαράκι μου!!

      Καλό σαβ/κο και σε σένα!!! ^_^

      Διαγραφή
  13. Την λατρεύω αυτήν την μυστικιστική, σχεδόν τελετουργική γραφή σου!! Οταν διάβασα ότι θα συμμετέχεις δεν περίμενα τίποτα λιγότερο από σένα!! Σου εύχομαι ολόψυχα να γράφεις και να σε διαβάζουμε κι εμείς κι άλλοι πολλοί!!
    Μου χορταίνεις το μυστηριακό μου πέπλο και συνεχίζεις να μου θυμίζεις τον Πόε που λατρεύω!!
    Είσαι γεννημένη γι αυτό!!!
    Φιλιά πολλά κι αγκαλιά!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Υπέροχη και γλυκιά μου Μαριλένα, τι να σου απαντήσω εγώ τώρα; Μου λες; Π ο λ ύ σ' ευχαριστώ, μάτια μου!!

      Διαγραφή
  14. Στην δεύτερη παράγραφο με έβαλες σε ένα σύννεφο...
    στην τελευταία παράγραφο ένοιωσα μια γλυκύτητα να περνά στα σωθικά μου.
    Σαν να διαβάσαμε το ‘κάρμα’ δυο ανθρώπων.
    Μπράβο Λυσιπάκι… πολύ όμορφα ξεδίπλωσες την ιστορία .
    Τα φιλιά μου, καλά να περνάς :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι, τη ταλαιπώρησα την φουκαριάρα, αλλά εντάξει. Τέλος καλό, όλα καλά. Να 'σαι καλά, Λεβίνα μου. Σ' ευχαριστώ πολύ!! :))

      Διαγραφή
  15. Παλαβιάρικό μουουουουου!!!
    Δεν μπορώ να σε χορτάσω!!!
    Μπορώ να διαβάσω ό,τι και να γράφεις, όσα και να γράφεις, με μία ανάσα!
    Σε θέλω στα τρελά σου, στα σοβαρά σου και εννοείται στα μυστηριώδη σου!!!
    Εξαιρετική η πένα σου, κούκλα μου!!! Το πληκτρολόγιό σου, εννοώ! (Έλα τώρα, κατάλαβες τί εννοώ!)
    ;-)
    Φιλάκια, κούκλα μου!
    Καλό Σαββατοκύριακο!!!
    (Όταν εκδώσεις βιβλίο -γιατί θα το κάνεις!- θέλω να γράψω λίγα λόγια για τη συγγραφέα!!! Trust me!!!)
    ;-)
    ΣΣΣΣΣΣΣΣΜΟΥΤΣ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαναράκι μου. Κάτι ξέρω εγώ που σε λέω λουκουμάκι.
      (Καλέ, εννοείται ότι σε σένα θα 'ρθω. Το κλείσαμε από τώρα!!)
      Να 'σαι καλά, φατσούλα αγαπημένη. Μάκια πολλά!!

      Διαγραφή
  16. Μαγεύτηκα από τον τρόπο της γραφής σου!!!
    Χάρηκα που σε γνώρισα....

    φιλί

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Ένα μαγικό ταξίδι με συνοδοιπόρο την απίστευτη γραφή σου Lysippe μου, σε μια ιστορία με ταλαντούχα πλοκή, μυστήριο, πάθος και σεβασμό στον αναγνώστη!
    Εξαιρετικό, όπως πάντα άλλωστε κι εύχομαι να συνεχίσεις το βιβλίο που σου έγραψε η Αριστέα, πιο πάνω κι εγώ να ευχηθώ, τα καλύτερα και σύντομα κοπέλα μου!
    Αυτά τα γραπτά δεν πρέπει να μένουν στο συρτάρι!!!
    Φιλιά πολλά και καλή συνέχεια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γλυκιά μου Κατερίνα, σ' ευχαριστώ πολύ για τα υπέροχα λόγια σου.
      Πολύ θα 'θελα να ήταν απόσπασμα απ' το βιβλίο μου, αλλά δεν είναι. Έτσι το είπε το αριστάκι. Σαν κομπλιμάν. Κι η απάντησή μου ήταν σχετικά με το πρώτο κομμάτι της ιστορίας (Χωρίς χρώμα), που προοριζόταν για έναν διαγωνισμό αστυνομικής ιστορίας που μου είχε πει να λάβω μέρος, αλλά δεν μου βγήκε ποτέ η συνέχεια. Έτσι, χαίρομαι πολύ που ένα κομμάτι, απ' αυτό που είχα γράψει, μπόρεσα να το εκμεταλλευτώ και να το εξελίξω για τις Ιστορίες του Καφενέ μας.

      Σε χαιρετώ και σε φιλώ. :))

      Διαγραφή
  18. Χμ! πώς φαίνεται όταν υπάρχει πάθος... και όταν λέω πάθος, δεν εννοώ μόνο το ερωτικό πάθος, αλλά πάθος για να ζήσει κανείς με όλες του τις αισθήσεις, αυτή τη ζωή έτσι όπως εμφανίζεται και έτσι όπως αναπάντεχα μπορεί να μας ξαφνιάσει!
    Έξοχο αποτύπωμα άφησε το σημάδι της Γλαύκας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έτσι πρέπει να είναι, Στεφανία μου. Μα χανόμαστε καμιά φορά. Μακάρι να βρίσκονται πάντοτε κοντά μας (ή να εμφανίζονται σαν από μηχανής θεός) Άνθρωποι, να μας νοιάζονται και να μας τραβούν προς το φως.

      Σ' ευχαριστώ πολύ για το όμορφο σχόλιό σου.
      Καλημέρα!!!

      Διαγραφή
  19. υπεροχο λεξιλογιο, ομορφες εικονες, οι προτασεις δεν θελεις να τελειωσουν, ευτυχως που ξεκινουν οι επομενες....ειναι αυτο που καμμια φορα λεω..."γραφω τις λεξεις μου για σενα και την τελεια δεν εχω χωρο να την βαλω"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Υπέροχο το σχόλιό σου, Δημήτρη μου. Σ' ευχαριστώ πολύ για την ομορφιά και την ευγένεια που αφήνουν τα αποτυπώματά σου.

      Ας θυμηθούμε παρέα τα λόγια τού Καζαντζάκη: "Ό,τι ζεις στην έκσταση ποτέ δε θα μπορέσεις να το στερεώσεις σε λόγο. Όμως μάχου ακατάπαυτα να το στερεώσεις σε λόγο. Πολέμα με μύθους, με παρομοίωσες, με αλληγορίες, με κοινές και σπάνιες λέξες, με κραυγές και με ρίμες να του δώσεις σάρκα, να στερεώσει!"

      Διαγραφή
  20. Ακολουθώντας τις ιστορίες του καφενέ βρέθηκα εδώ. Αμέσως με την δική σου ιστορία με τύλιξε ένα μυστήριο και ένα πάθος για αυτά που ένιωσαν οι ήρωες και για αυτά που θα ακολουθούσαν.
    Την καλημέρα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κι εγώ είμαι εδώ για να σε καλωσορίσω και να σ' ευχαριστήσω για τα καλά σου λόγια, Ελένη μου. Να είσαι καλά, καλή σου μέρα. :))

      Διαγραφή
  21. "Η Ειμαρμένη αναντίρρητα είναι είρων και φιλοπαίγμων. Για να ξεκαρδιστεί με την αγανάκτηση και την κατάντια μας, σχεδόν πάντα μας επιφυλλάσσει το αντίθετο απ' αυτό που προσδοκούμε." με συνεπήρε!

    Πω πω πολύ όμορφη ιστορία κοριτσάκι. Τόσο... αληθοφανής θα έλεγα.. μήπως;;

    σε φιλώωωωωωωωωωω

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Too good to be true. Η δική μου Ειμαρμένη εμμένει στα τσαλιμάκια, βλέπεις. Δεν βαριέσαι;! Θα έρθει η ώρα που θα της δείξω εγώ.

      Σ' ευχαριστώ και σε φιλώ, ΑΛΣάκι. :))

      Διαγραφή